• صفحه نخست
• آشنایی با مجسمه‌ساز فرانسوی آنتوان کویسووکس

به دلیل ترکیبی از ارتباطات خانوادگی و استعداد خام، مجسمه‌ساز فرانسوی آنتوان کویسووکس به سرعت در دربار لویی چهاردهم به شهرت رسید. با ورود به پاریس در سال 1657، او در سال 1666 مجسمه‌ساز پادشاه شد و در دهه 1680 به موفقیت فزاینده‌ای دست یافت، زیرا سلیقه سلطنتی از کلاسیک گرایی فرانسوی به سمت سبکی آزادتر و باروک دور شد. سبک خاص کویسووکس در مجسمه سازی باروک مدیون برنینی (1598-1680) است، اما طبیعت گرایی و انیمیشن آثار او نیز چشم به راه روکوکو است. کویسووکس که معاصر فرانسوا ژیراردون (1715-1628) بود، مجسمه‌های متعدد و نقش برجسته‌های برجسته خلق کرد، اما بیشتر به خاطر مجسمه‌های نیم‌تنه‌های پرتره‌اش، از جمله مجسمه‌های شاه لوئی چهاردهم (1686، برنز، لوور) و نقاش شارل لو برون (1676)، مشهور است. تراکوتا، مجموعه والاس، لندن).

کویسووکس در لیون متولد شد. آموزش هنرمند او سنتی بود و بین سال‌های 1657 و 1663 در آکادمی سلطنتی مجسمه‌سازی می‌خواند. او همچنین زیر نظر لویی لرامبرت (1620-1670) که مجسمه‌ساز بود، به ویژه در هنر پلاستیک مجسمه‌سازی تزئینی، مجسمه‌های پرتره و مجسمه‌های مقبره تحصیل کرد. . در سال 1666، کویسووکس با خواهرزاده لرامبرت ازدواج کرد و از طریق موقعیت لرامبرت به عنوان مراقب آثار باستانی و مرمرهای پادشاه بود که کویزوکس به ورسای معرفی شد. در همان سال، کویسووکس مجسمه‌ساز پادشاه لویی چهاردهم شد که در حال توسعه کاخ ورسای در جنوب غربی پاریس بود.

از دوران کودکی، Coysevox آثار مجسمه‌سازی شایستگی تولید می‌کرد. اگرچه مأموریت‌های او برای شخصیت‌های برجسته بیشتر از یک خط کلاسیک پیروی می‌کرد، که در آن زمان مد بود - نیم تنه‌های پرتره دوستان او حس طبیعی‌گرایی زیادی را نشان می‌داد. این را می توان در مجسمه نیم تنه سفالی دوستش چارلز لو برون به سبک برنینی (1676، مجموعه والاس، لندن) مشاهده کرد. در اینجا می توانید پیراهن کتانی چین دار روزمره را در زیر پارچه های کلاسیک ببینید. Coysevox هیچ تلاشی برای سبک سازی یا تقلیل شخصیت به قوانین کلاسیک انجام نمی دهد. این مجسمه به گرمی مورد استقبال قرار گرفت و او را به عضویت آکادمی هنرهای زیبای فرانسه درآورد.

ورسای و پرتره

در اواخر دهه 1670، کویسووکس در ورسای استخدام شد و با مجسمه‌سازان دیگر مأمور شد تا فواره‌ها و مجسمه‌هایی برای باغ‌ها بسازند. او همچنین به دلیل تزئیناتش در Galerie des Glaces، Salon de la Guerre و Escalier des Ambassadeurs شهرت یافت. اگرچه کویسووکس هرگز به ایتالیا سفر نکرد، اما سبک شخصی او پس از برنینی بزرگ بیشتر سبک باروک ایتالیایی - متحرک و سرزنده - بود. او یک نیم تنه برنزی نفیس لوئیس چهاردهم (حدود 1686، مجموعه والاس) خلق کرد که پادشاهی جدی و تقریبا خسته را نشان می دهد که تا حدودی با لباس منحط خود جان می گیرد. آثار بعدی کویسووکس گرایش قابل توجهی به هنر روکوکو را نشان می دهد، سبکی که در نیمه اول قرن هجدهم بر هنرها مسلط بود. نمونه ای از آن را می توان در مجسمه او از دوشس دو بورگوین به عنوان دایانا (1710، موزه شاتو، ورسای) مشاهده کرد. دوشس به‌عنوان الهه صید شکار نشان داده می‌شود - ویژگی‌ها و لباس‌های او به خوبی حکاکی شده است، ژست او متحرک است.

نیم تنه های پرتره دیگر Coysevox عبارتند از: Antoine Coypel (لوور)، Marie Serre (1706); برنز Grand Conde (1688، لوور)؛ و رابرت دو کوته (1707، Bibliotheque Ste Genevieve، پاریس).

مقبره ها

بیش از 200 مجسمه، مجسمه، مجسمه نیم تنه، نقش برجسته و مقبره از Coysevox باقی مانده است. مهمترین مقبره او برای کاردینال مازارین (1692، لوور) بود. برخلاف سبک باروک ایتالیایی، کویزوکس فیگورهای اصلی را با مرمر و فیگورهای پایین نشسته را با برنز خلق کرد. ژست کاردینال دراماتیک و پر جنب و جوش است. جریان طولانی شنل او در پیچش های دراماتیک پشت سر او جریان دارد. کویسووکس همچنین مقبره کولبر (1685-1687) را مجسمه سازی کرد، یک بنای یادبود مرمری نفیس که هنوز در سنت یوستاش پاریس نگهداری می شود.

کویزوکس در سال 1720 در پاریس درگذشت. کارگاه پرمشغله و پرتلاشی از خود به جای گذاشت. در میان شاگردان او مجسمه سازان نیکلاس کوستو (1658-1733) و گیوم کوستو (1677-1746) بودند که با آنها در یک گروه مرثیه با پادشاهان لوئی سیزدهم و لوئی چهاردهم (1715) برای محراب بلند کلیسای نوتردام همکاری کرد. (1163-1345).

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”